Yayıncılık Dünyasını Hedef Alan Gizemli Oltalama Saldırılarında Artış

ABD merkezli medya platformu The New York Times, yayın sektörünün gizemli siber saldırılara maruz kaldığının altını çizen bir haber yayınladı. Habere göre söz konusu siber saldırılar şu şekilde işliyor: Bir yazar, kitabının taslağını göndermesi için ajans veya bağlantılı olduğu editörden gönderilmiş izlenimi verilmiş sahte bir e-posta alıyor. Hiçbir şeyden şüphelenmeden cevap e-postasına taslağı ekleyen yazar, bunu karşı tarafa gönderiyor. Taslağı talep eden kişinin ajans çalışanı veya bir editör olmadığı genellikle kısa sürede anlaşılırken kime gönderildiği bilinmeyen metinlerin başına ne geldiğini de kimse bilmiyor.

The New York Times, yayın sektörünü hedef alan dolandırıcılıkların son üç yıldır yaşandığını ve özellikle 2020’de yoğunlaştığını belirtirken çalınan metinlerin internette sızdırıldığına dair herhangi bir delil bulunmadığı, ayrıca yazarlara veya yayın evlerine fidye amaçlı e-posta gönderilmediği kaydediliyor.

Uzmanların dikkatini çeken detay, oltalama saldırısını gerçekleştirenlerin yayın sektörünün jargonunu iyi bilmesi ve son derece doğal tepki alacak şekilde hedefleriyle iletişime geçmeleri. Araştırmalar, dolandırıcılığın arkasındaki kişilerin yayıncılık sektörünü bildiğini, ajanslar, yayıncılar ve editörleri kapsayan ağı tanıdıklarını ve materyallerine erişimleri bulunduğunu gösteriyor. Dolandırıcılar bir metnin yayın aşamasına kadar nasıl bir süreçten geçtiğini biliyor, e-postalarında sektöre özel kısaltmalar ve ifadeler kullanıyor.

Londra merkezli bir ajansın temsilcisi, “Müşterilerimizin kim olduğunu, onlarla nasıl iletişim kurduğumuzu, ana ve yan ajansların nerelerde rol aldığını biliyorlar… Yaptıkları işte fazlasıyla iyiler” ifadesini kullanıyor.

Yayıncılık sektörünü hedef alan dolandırıcılığın belli bir süredir devam ediyor olmasının belli başlı sebepleri var. En temeli, her yazarın taslaklarını hazırlama sürecinde mutlaka birisiyle paylaşıyor olması. Times’da yer alan bir teori, siber dolandırıcılığın bir kitap veya film haklarını satın almakla ilgilenecek yabancı müşteriler arayan edebiyat keşfi topluluğu içinden çıkıyor olduğu. Burada yatan mantık, bir ajanın müşterisi için rakiplerinden önce bir televizyon program veya film anlaşması yapabilmesi için piyasada dolaşan metinleri en kısa zamanda okumak istemesi olarak gösteriliyor.